Wanneer in mei 1809 Napoleon en zijn leger Wenen bezetten, is Ludwig van Beethoven radeloos. De regerende Habsburgers en de adel zijn de stad ontvlucht en de toekomst ziet er somber uit. Maandenlang krijgt de beroemde componist geen noot meer op papier. Pas in september lukt het hem opnieuw en pakt hij de pianosonate weer op waaraan hij in april is begonnen na het vertrek van zijn mecenas en vriend Rudolf van Habsburg.
Het eerste deel, een aangrijpend adagio, kreeg aanvankelijk de titel Abschied mee, maar daar maakte Beethoven zelf Das Lebewohl van, eigenlijk een afscheids-groet in het Duits: Lebe wohl.
Toen pianosonate nummer 26 in 1811 werd uitgegeven, kreeg het hele werk de in het Frans vertaalde titel van het eerste deel mee, Les adieux. Romantisch.
Les adieux wordt vandaag beschouwd als een brug tussen Beethovens middenperiode en late periode. De Canadese pianiste Angela Hewitt wil alle pianosonates van Beethoven opnemen. Op dit zesde album is Les adieux, of beter nog opus 81a in Es groot, het hoogtepunt. Omdat Hewitt een Bachvertolkster is, hoor je goed hoe meesterlijk Beethoven het klassieke contrapunt beheerste, maar ook welke waanzinnige snelheid hij zijn vertolkers oplegt.