Waarom deze muziek van de romantische componist Joseph Rheinberger (1839-1901) niet vaker op de lessenaars van symfonieorkesten staat is eigenlijk niet goed te begrijpen. Ze doet niet onder voor die van zijn tijdgenoten en geestelijke verwanten Johannes Brahms en Robert Schumann. Rheinberger schreef lieflijke, gevoelige muziek die weliswaar verwijst naar genoemde grootheden maar er niet rechtstreeks op terug te voeren is. Pianist Simon Callaghan (35) speelt Rheinberger op deze Hyperion-cd met genegenheid. De volle, maar nergens virtuoos uitschietende pianopartij klinkt actief en aanstekelijk, maar vooral subtiel en verfijnd. Zo ook de aangenaam milde orkestratie met verrassend mooie trekjes voor de eerste blazers. De rustige fuga op ongeveer tien minuten van het eerste deel is een juweeltje, de cadens die daaruit voorkomt een parel en pianistisch zeer aangenaam geschreven. Dit concert hangt aan elkaar van momenten die je, al is het maar voor even, wilt vasthouden. Het onbekende concert van tijdgenoot Bernhard Scholz (1835-1916) is minder sprankelend dan dat van Rheinberger—hoewel een zekere spanning in het tweede deel verrast—maar verdient eveneens meer krediet, al was het maar vanwege de prettig voortgaande solopartij. De samenwerking tussen solist en orkest is top. Ze vullen elkaar prachtig aan in hun respect voor deze zachtzinnig romantische muziek.